Voor de senioren stonden deze week de laatste competitiewedstrijden op het programma. Voor de meeste teams stond er weinig tot niets meer op het spel. Slechts de teams 3, 9 en vooruit ook 8 hadden nog punten nodig om zich te handhaven in de klasse waarin zij uitkomen. Het werd één van de minder succesvolle weken voor Kampenion met slechts twee zeges, vier puntendelingen en vijf nederlagen. Team 3 en 8 hebben zich uiteindelijk weten te handhaven. Team 9 eindigde op een degradatieplaats na een 3 - 7 nederlaag tegen concurrent Smash ’70 6 in een wedstrijd met veel ‘Hitchcockachtige elementen’. De teams 2 en 6 stelden de titel vorige week al veilig. Ik neem de wedstrijden met je door, vermeld daarbij de eindstanden en leg die ook nog naast de prognoses die ik voor het seizoen gaf.
2e divisie: De Toekomst 1 - Kampenion 1; uitslag 5 - 5
Gert-Jan de Lange, Julian Plette en Ton Ringenier tegen Erik Ernst, Rutger Carelse en invaller Tom Bleumink
Gert-Jan 2, Ton 2 en Julian 1
Nog één (uit)wedstrijd en dan neemt team 1 voorlopig afscheid van de 2e divisie. Daar ga ik tenminste vanuit. Die uitwedstrijd voerde team 1 naar afdelingsgenoot De Toekomst 1 waartegen het in Kampen een vrij kansloze 1 - 9 nederlaag leed. Ik vertel geen gekke dingen als ik ‘zeg’ dat team 1 nu voor een beter resultaat ging. In Lochem aangekomen bleek de veelbelovende Emine Ernst afwezig. Zij werd vervangen door coach Tom Bleumink, die dus transformeerde van non playing captain tot playing captain.
De eerste vier partijen gingen nogal snel. Gert-Jan verloor in de openingspartij van de zeer geroutineerde Erik. Erik had overal een (beter) antwoord op en won vrij eenvoudig in drie games. Julian nam het toen op tegen Rutger die in Kampen nog ontbrak. Julian kwam er ook al nauwelijks aan te pas - wat scores betreft - en verloor net als Gert-Jan ‘in straight games’. Ton moest in de 1e game tegen - bijna naamgenoot - Tom even zoeken, maar vond het niet direct. Daarna kwam Ton beter in zijn spel en won hij drie games op rij.
In het dubbel waren Gert-Jan en Julian kansloos tegen Erik en Rutger. Ook de dubbelpartij ging in drie games verloren. Leken zij weken geleden steeds beter op elkaar ingespeeld te raken, de laatste weken verliezen zij over het algemeen ruim. Het is dus nog steeds zoeken voor Gert-Jan en Julian. Beiden hebben lang met een andere partner gespeeld en dan is het logisch dat je erg moet wennen. Niettemin had ik verwacht - maar zeker gehoopt - dat dit eerder zijn beslag zou hebben gekregen. Komend seizoen liggen er een divisie lager weer nieuwe kansen om te laten zien dat de beste speelstijlen wel degelijk bij elkaar passen. Zo stond het dus 3 - 1 voor De Toekomst 1.
Na het dubbel nam Rutger tegen Gert-Jan een 2 - 0 voorsprong. De 1e game won Rutger ruim, maar in de 2e kwam GJ al beter in zijn spel. Die lijn trok hij door in de 3e game die hij ruim won. Daarna was er evenwicht. Toch was het GJ die zowel de 4e als 5e game met het kleinst mogelijke verschil won. Ton had hierna ook al weinig in de melk te brokkelen tegen kopman Erik die zichzelf voortdurend oppept. Ook Ton verloor ‘in straight games’ en kwam nimmer in de buurt van gamewinst. Julian had het hierna lang lastig met het spel en materiaal van Tom. Hij was ongeveer drie games zoekende. Pas bij een 2 - 1 achterstand in games vond hij het juiste antwoord om daarna de 4e en 5e game toch nog eenvoudig te winnen. Zo stond het 4 - 3.
Ton en Rutger speelden hierna een ‘aparte’ partij tegen elkaar. De partij als geheel was spannend, maar de games op zich niet. Na 7 - 11, 11 - 7, 6 - 11 en 11 - 5 moest een 5e games de beslissing brengen. En die was eigenlijk nog het spannendst. Ton won die met 8 - 11. Gert-Jan had geen enkele moeite met het spel en materiaal van Tom en boekte dan ook een eenvoudige driegames zege. Daarmee bracht hij zijn team voor het eerst op voorsprong: 4 - 5. In de laatste partij was het aan Julian en Erik om de eindstand te bepalen. De 1e game was bloedstollend. Na lang aarzelen viel die met 14 - 12 naar de kant van de ervaren Erik. In de 2e game drukte Erik door en die won hij met ruim verschil. In de 3e game stond Julian er weer, maar Erik stond er nog steeds en bleef ook staan. Ook deze game ging naar de meest ervaren speler en die luistert - tenminste dat neem ik aan - naar de naam Erik.
Zo sloot team 1 het verblijf in de 2e divisie dus af met een puntendeling bij De Toekomst 1. Ondanks dat de tegenstander met een invaller speelde, is dit een goed resultaat. Zeker als je naar de rating en percentages van Erik en Rutger kijkt.
Komend seizoen komt team 1 dus weer in de 3e divisie uit. Een jaar geleden zat het in dezelfde situatie. Toen - Julian nam destijds de plaats in van Ivan - was het enige tijd zoeken en in de tweede helft van de competitie viel alles op zijn plaats en behaalde het het kampioenschap op de laatste speeldag. Ik ga ervan uit dat komend seizoen niet lang hoeft te worden gezocht en dat team 1 er vanaf de eerste wedstrijd staat. De spelers kunnen dan de ervaring van dit seizoen goed gebruiken.
De eindstand:
US 1 10 - 77 P
Disnierats 1 10 - 62
De Toekomst 1 10 - 54
BIT.NL 1 10 - 46
Kampenion 1 10 - 36 D
HTC 1 10 - 25 D
Felicitaties aan de spelers van US 1 dat - zoals verwacht - de meer dan terechte kampioen is geworden.
Mijn prognose voor team 1 luidde: een 6e en laatste plaats. Met een 5e plaats heeft team 1 toch weer een team onder zich weten te houden.
Hoofdklasse: Bosman/Wezep 1 - Kampenion 2; uitslag 5 - 5
Jordy ten Have, Thomas Niemeijer en Robin Lieftink tegen Hermen van de Schootbrugge, Jeroen Rotman en Eljakim Doorneweerd
Thomas 2, Jordy 1, Robin 1 en dubbel 1
Team 2 stelde vorige week al de titel veilig in poule B van de Hoofdklasse. En omdat in de najaarscompetitie de beide kampioenen in de Hoofdklasse promoveren, is het komend seizoen verzekerd van een plaats in de 3e divisie. Driewerf hoera! Niettemin moest het afgelopen zaterdag nog eenmaal in actie komen en wel tegen buurman Bosman/Wezep 1 dat tweede stond. Een mooi affiche! En een prachtige afsluiting van het seizoen.
Aan de kant van Wezep speelde Hermen zijn drie partijen achter elkaar. Allereerst tegen Jordy die namens team 2 begon. Beiden waren de eerste twee games volmaakt aan elkaar gewaagd: 9 - 11 en 12 - 10. In de 3e game was Hermen net ietsje beter om in de 4e game afstand te nemen. Robin speelde een enigszins vergelijkbare partij tegen Hermen. Hier ging de 1e game ruim naar Hermen, maar de 2e nipt naar Robin. In de 3e game wist Hermen afstand te nemen en in de 4e was hij net iets slagvaardiger. Thomas was langer gelijkwaardig aan Hermen. Na 9 - 11, 11 - 8 en 8 - 11 was de 4e game bloedstollend. Met 13 - 15 wist Thomas nipt een beslissende 5e game te voorkomen.
Als ik het wel heb, werd toen het dubbel gespeeld: Jordy en Thomas tegen Eljakim en Jeroen. De 1e game ging nipt naar Jordy en Thomas en daarna bleven zij het betere duo en wonnen zij ook de 2e en 3e game.
Na het dubbel was het de beurt aan Thomas en Jeroen. Beiden gaan altijd vol op de aanval spelend voor de winst. Won Thomas in Kampen in vijf games, ditmaal won Jeroen in vier games. Robin had ditmaal minder moeite met Eljakim dan enkele weken geleden in Kampen. Hij won nu soeverein in drie games. Jeroen en Jordy maakten er een mooie en spannende partij van. En ‘natuurlijk’ duurde die partij de volle vijf games. Was Jordy in Kampen de gelukkigste van de twee na de thriller, ditmaal was Jeroen kennelijk aan de beurt. Hij won met 12 - 10 in de 5e game.
Thomas rekende daarna snel af met zijn oud-teamgenoot Eljakim. Beiden speelden samen in Kampenion 3 en 2 (jeugd). Thomas won overtuigend. Robin moest ditmaal zijn meerdere erkennen in Jeroen die als het loopt, heel moeilijk te verslaan is. Zo dwingend speelt hij. En het liep bij Jeroen. Robin vond ditmaal geen antwoord en verloor in drie games. In de laatste partij nam Jordy het op tegen Eljakim die in de onderlinge partij in Kampen ‘boven zichzelf uit steeg’ en Jordy net liet ontglippen. Ditmaal liet Jordy het niet zover komen; hij won ‘in straight games’ waarvan alleen de 2e spannend was.
Toen de rookwolken waren opgetrokken en de houtsplinters waren neergedaald, stond er een 5 - 5 eindscore op het wedstrijdformulier. Ik denk dat beide teams wel vrede met die uitslag kunnen hebben. Team 2 wist daarmee een nederlaag af te wenden tegen de nummer 2. En Bosman/Wezep 1 bewees - zelfs in deze samenstelling - over een meer dan goed Hoofdklasseteam te beschikken en eindigde keurig als tweede. En zeker gezien het feit dat Wiebren van de Schootbrugge na de tweede speelronde - met een 6 uit 6 score - het land heeft verlaten.
De eindstand:
Kampenion 2 10 - 71 P
Bosman/Wezep 1 10 - 56
Swift (D) 1 10 - 52
DTV '84 1 10 - 47
Blauw-Wit 2 10 - 41 ?
De Brug 2 10 - 33 D
Mijn prognose voor team 2 luidde: een 1e plaats. De heren zijn prima met de zware druk omgegaan!
Hoofdklasse: DTS 1 - Kampenion 3; uitslag 6 - 4
Bas de Vries, Gerben Wolterink en Gertjan Wessels tegen Pepijn Bruinink, Stefan Holwerda en Desney Mansveld
Bas 2 en Gerben 2; Gertjan 0
Team 3 leek zich de afgelopen weken in veiligheid te hebben gespeeld door voldoende voorsprong te houden op nummer laatst Thibats 1. Afgelopen week kwam er echter ‘een vervelend bericht’ vanuit de NTTB Oost. Doordat er in totaal drie teams kunnen degraderen uit de 3e divisie, is er mogelijk een versterkte degradatie nodig uit de Hoofdklasse. De ‘zwakste’ nummer 5 kan daardoor ook degraderen. Een en ander is afhankelijk van het eindresultaat van Trias 1 in de 3e divisie C. Met nog één wedstrijd te gaan, komen daar op papier de nummers 2 t/m 5 voor de tweede degradatieplaats - naast Entac 2 - in aanmerking. En die vier teams staan binnen 2 punten van elkaar!
Met nog één wedstrijd te gaan, staat team 3 zelf op plaats vier. Het heeft 1 mager puntje voorsprong op de buren van TT Zwolle 2, maar het onderling resultaat is in Kampens voordeel. Een spannende laatste speelronde dus waarbij door een aantal dus ook nog wordt gekeken naar de schermutselingen in de 3e divisie C.
Team 3 loopt op zijn tenen, maar presteert meer dan behoorlijk. Dat is in het kort de titel boven deze najaarscompetitie voor team 3. Met op zijn tenen lopen bedoel ik dan dat de vaders (van een jong gezin) Bas en Gerben en de in Utrecht wonende Gertjan dit seizoen vaker in actie ‘moeten’ komen dan hen lief is. En dit vooral omdat vierde speler Wim in ‘down under’ is. Heel knap vind ik het dan ook dat de tegenstanders in de poule team 3 niet ‘down’ of zo je wilt er niet onder wisten te krijgen.
Team 3 had in de laatste wedstrijd nog een aantal punten nodig om (ook) buurman TT Zwolle 2 achter zich te houden. Als Trias 1 namelijk in de 3e divisie als derde team uit Oost zou degraderen, was een derde degradant uit de Hoofdklasse nodig. En je kunt dit soort zaken het beste maar niet aan de ‘rekenmeesters’ overlaten.
Om direct maar weer met de deur de sportzaal binnen te vallen, Bas, Gerben en Gertjan verkochten hun huid zo duur mogelijk. Niettemin stond team 3 na het dubbel op een 3 - 1 achterstand. Bas kwam tegen de linkshandige Pepijn weliswaar knap van een 2 - 0 achterstand in games terug tot 2 - 2, maar moest de beslissende 5e game met 11 - 8 aan Pepijn laten. Gerben nam het daarna op tegen materiaalspeler Stefan. Ik ben er niet bij geweest, maar ik kan mij zo voorstellen dat de partij er één was van het ‘betere schuif- en kapwerk’: Gerben en Stefan voor al uw schuif- en kapwerk. Uiteraard bedoel ik dit niet vervelend. Niettemin was de partij al na drie games geschiedenis en het was Gerben die met het meeste plezier aan die partij zal terugdenken. Gertjan had de ondankbare taak om tegen kopman Desney te moeten starten. Ik herinner me nog dat Desney in Kampen destijds ‘werelds’ stond te spelen. Gertjan speelde echter een prima pot en dwong Desney tot het uiterste. Na 9 - 11, 12 - 10, 13 - 15 en 13 - 11 moest een 5e game de beslissing brengen. Of Desney toen nog een extra versnelling vond, of Gertjan kramp kreeg ‘rond het 35 kilometerpunt’ weet ik niet. Wel weet ik dat Marathonman Gertjan het hoofd moest buigen.
In het dubbel moesten Bas en Gerben in drie games hun meerdere erkennen in het duo Desney en Pepijn.
Na het dubbel moest Bas de 1e game nog aan materiaalspeler Stefan laten, maar daarna vond Bas de juiste tactiek en voerde die ook prima uit. Hij kwam niet meer in de problemen en won eenvoudig drie games op rij. Gertjan kon tegenstander Pepijn minder goed partij bieden dan eerder Desney. Dit kan uiteraard ook de verdienste van Pepijn zijn. Hoe dan ook, Pepijn won vrij eenvoudig in drie games. Gerben mocht het toen opnemen tegen Desney. Beiden waren lang aan elkaar gewaagd, ook al lopen de speelstijlen mijlen ver uiteen. Desney sleepte zowel de 1e (15 - 13) als de 2e game (11 - 9) er nipt uit en nam in de 3e game meer afstand: 11 - 7. Zo stond het 5 - 2 en was het voor team 3 zaak om nog een paar puntjes extra mee te snoepen.
In de achtste partij nam Gertjan tegen Stefan een 0 - 2 voorsprong. De 3e game ging naar Stefan die in de 4e game het gelukkigst was na 12 - 10. Kennelijk kreeg Gertjan daardoor een ’tikkie’, want ook de 5e game ging naar Stefan. Bas en Desney waren vervolgens drie games aan elkaar gewaagd, maar het stond toen wel 1 - 2 voor Bas na 11 - 9, 10 - 12 en 9 - 11. Tacticus Bas toonde zich vervolgens in de 4e game de sterkste: 5 - 11. In de laatste partij van de avond zorgde Gerben voor een ‘prettig’ bonuspuntje door de deze avond nog ongeslagen Pepijn in drie games te verslaan. De verschillen waren weliswaar klein, maar dat maakt - vanuit Kamper gezichtspunt - de voldoening alleen maar groter.
Zo nam team 3 vier heel belangrijke punten mee terug uit Enschedé. Hoe belangrijk die vier punten waren, bleek een dag later en liefst tweemaal. Eerst vervulde Effekt ’74 1 - dat de titelkansen dit seizoen in rook zag opgaan na de 10 - 0 nederlaag bij … team 3 - zijn sportieve plicht door het bezoekende TT Zwolle 2 met een 7 - 3 nederlaag terug te sturen naar de provinciehoofdstad. Daardoor bleef team 3 buurman TT Zwolle 2 voor: 2 punten op precies te zijn. Naderhand kwam het bericht door dat Trias 1 in eigen huis de degradatiekraker tegen GTTC Groningen 1 met liefst 2 - 8 had verloren waardoor het op de valreep degradeert naar de afdeling Oost.
Papa Bas kwam dit seizoen liefst 9x in actie en papa Gerben 8x. De Utrechtste Gertjan speelde 6x. Zo’n seizoen hopen zij niet nog eens mee en door te maken. Respect aan de drie dat zij dat dit seizoen hebben weten op te brengen. Het is aan de ‘deskundigen’ om naar een oplossing voor komend seizoen te zoeken!
De eindstand:
Blauw-Wit 1 10 - 72 P
Effekt '74 1 10 - 57
DTS 1 10 - 49
Kampenion 3 10 - 45
TT Zwolle 2 10 - 43 ?
Thibats 1 10 - 34 D
Felicitaties aan de kampioenen van Blauw-Wit uit Almelo.
Mijn prognose voor team 3 luidde: een 4e plaats. Ondanks de ‘overuren’ die de spelers hebben gemaakt, hebben zij zich daar keurig aan gehouden.
Promotieklasse: Kampenion 4 - De Veluwe 2; uitslag 2 - 8
Danny Bruins, Nick Kuipers en Hans de Vries tegen Johan Bullinga, Wim Hogeboom en Bert Ham
Nick 2; Danny 0 en Hans 0
Team 4 had zich één speelronde voor het eind al in veiligheid gespeeld en dat is een knappe prestatie gezien de rugproblemen van Peter. Het feit dat het geen enkele maal een beroep heeft hoeven te doen op een invaller uit een lager team, is een compliment aan Danny, Hans, Nick en Peter. Zelfs reserve Ralph heeft in het eigen team niet in actie hoeven te komen. Team 4 kon dus vrijuit spelen tegen De Veluwe 2 voor wie nog wel het nodige op het spel stond. Dat was namelijk in een titelstrijd verwikkeld met Heino 1 dat nummer 3 De Brug 3 ontving. Wat een ontknoping.
Ondanks dat er voor team 4 niets meer op het spel stond, deden Danny, Nick en Hans hun sportieve plicht. Zij verkochten hun huid zo duur mogelijk. Dat dit niet direct in de einduitslag tot uitdrukking komt, doet daar niets aan af.
Na het dubbel stonden de gasten op een 1 - 3 voorsprong. Danny verloor in vier games van Johan in een partij waarin de houtsplinters je om de oren vlogen. Ongelooflijk wat slaan Danny en (vooral) Johan hard. Nick en Wim zorgden ook al voor een mooie partij. Na 12 - 10, 12 - 14, 12 - 10 en 8 - 11 moest een 5e game de beslissing brengen. Het was Nick die daarin het slagvaardigst was: 11 - 6. Hans kwam tegen boem boem Bert - tweemaal korte noppen - keurig van een 0 - 2 achterstand in games terug tot 2 - 2. De beslissende game was spannend en uiteindelijk was Bert de gelukkigste na 9 - 11.
In het dubbel namen Danny en Nick tegen Johan en Wim een 2 - 0 voorsprong in games. Maar de gasten kwamen knap terug tot 2 - 2. In de beslissende game maakten Johan en Wim het verschil: 5 - 11.
Drie partijen later stond het 2 - 5. Nick moest tegen Johan opnieuw diep gaan. Na 11 - 5, 9 - 11, 11 - 7 en 9 - 11 moest opnieuw een 5e game de doorslag geven. En opnieuw wist Nick hier het verschil te maken: 11 - 4. Danny en Bert volgden dat voorbeeld - van die vijfpitter dan - en gaven elkaar ook weinig toe. Na 11 - 8, 13 - 15, 11 - 7 en 9 - 11 moest ook hier een 5e game worden gespeeld. net als in zijn 1e partij tegen Hans bleek Bert na 9 - 11 de gelukkigste. Hans moest daarna zijn meerdere erkennen in Wim die in vier games won.
Nick had daarna geen antwoord op de heel vlak spelende - lees: beukende - Bert. Bert ‘verstaat de kunst’ de ballen op een zodanig moment te raken dat hij met zijn korte nippen vrijwel overal doorheen slaat. En zo lang hij het foutenpercentage binnen aanvaardbare marges weet te houden, is hij lastig te bespelen. En Bert hield dat percentage binnen de perken en won ‘in straight games’ waarvan twee met nipt verschil. Hans speelde een soortgelijke partij tegen Johan. Ook Hans verloor in drie games waarvan tweemaal met 9 - 11. De laatste partij tussen Danny en Wim ging weer over de volle vijf games. Na 11 - 9, 8 - 11, 9 - 11 en 11 - 4 werd het weer tijd voor een beslissende 5e game. Die ging met 8 - 11 naar Wim.
Zo verloor team 4 met 2 - 8 van De Veluwe 2 en dat mag je een enigszins geflatteerde nederlaag noemen. Zes partijen gingen over de volle vijf games en daarvan wist het (wist Nick) er twee te winnen.
De eindstand:
Heino 1 10 - 68 P
De Veluwe 2 10 - 66
De Brug 3 10 - 57
Kampenion 4 10 - 45
Smash '70 (H) 2 10 - 34 D
Rijssen 1 10 - 30 D
Felicitaties aan de spelers van Heino 1.
Mijn prognose voor team 4 luidde: een 4e plaats. Hier geldt hetzelfde als bij team 3; ondanks de overuren hebben de spelers zich prima aan mijn prognose gehouden.
2e klasse: Kampenion 5 - Bosman/Wezep 3; uitslag 4 - 6
Sebastian Holzapfel, Robin Makkink en Simon van der Woude tegen Bert van Weeghel, Jan van ’t Hul en Gert-Jan Doorneweerd
Simon 2, Robin 1 en dubbel 1; Sebastian 0
Team 5 heeft de afgelopen weken geworsteld, maar is niet boven gekomen. Dus geen Luctor et Emergo, maar Luctor et Emergency zeg maar. Begrijp me goed, dit is geen schande. Gerard Palland sukkelt helaas al vanaf vrijwel het begin van de competitie met zijn gezondheid en moest vanaf speelronde vier zelfs afhaken. En dat terwijl hij op dat moment kopman en team 5 koploper was. De problemen konden wel worden opgevangen, er hoefde slechts eenmaal een beroep op een invaller te worden gedaan, maar de spelers liepen af en toe op de tenen. Dan is het niet zo gek dat het sterke GTC 1 ‘boven komt drijven’ (om in termen te blijven): Luctor et Genemuido.
Vrijdagavond ontving team 5 de buren van Bosman/Wezep 3 waarvoor nog wel het nodige op het spel stond. Dat is met Harderwijk 1 in een strijd verwikkeld om (degradatie)plaats vijf te ontlopen. De Harderwijkers hadden echter de beste papieren, want zij hadden voor de laatste speelronde 3 punten voorsprong en een positieve onderlinge score. Omdat Harderwijk 1 met 7 - 3 verloor bij GTC 1 - dat tijdens die wedstrijd kampioen werd (proficiat) - hadden de Wezepers 7 punten nodig tegen team 5.
Die wetenschap maakte deze laatste competitiewedstrijd spannend en ook gelet op het scoreverloop in de wedstrijd. In de openingspartij moest Sebastian in drie nipte games zijn meerdere erkennen in Bert. Robin mocht het daarna opnemen tegen Jan. In Wezep wist Robin niet wat hem overkwam. Zo onnatuurlijk, zo verrassend en zo dwingend die krasse zestiger uit Wezep speelt. Ditmaal had Robin wat beter het oog in het spel van Jan. Met het blote oog was het verschil tussen beiden nauwelijks waar te nemen. Maar omdat ik een bril op heb, constateerde ik dat Robin na 12 - 10 in de 5e game (!) had gewonnen. Simon moest daarna tegen de heel direct spelende Gert-Jan de 1e game aan de tegenstander laten. Maar door vervolgens met de nodige topspin te gaan spelen, kon Gert-Jan zijn (liefst) vlakke slagen steeds minder gebruiken. Simon won dan ook drie games op rij.
Het dubbel is dit seizoen vaak een sterk wapen van team 5, ongeacht de samenstelling. Ditmaal bracht het Robin en Simon achter de tafel en ook deze combinatie bleek succesvol. Samen gaven zij Bert en Jan - toch geen kinderachtige tegenstanders - geen enkele kans.
Zo stond het 3 - 1 voor team 5 en dat betekende dat de bezoekers alle resterende zes partijen moesten winnen om degradatie nog af te wenden.
Na het dubbel zorgden Robin en Bert voor een thriller die herinneringen opriepen aan Hitchcock in diens beste jaren. Na 11 - 6, 7 - 11, 15 - 13 en 11 - 13 moest een 5e game de beslissing brengen. Na enig aarzelen sloeg de balans door in Wezeper voordeel: 11 - 13. Bert hield daarmee de hoop op handhaving levend. De partij tussen Sebastian en Gert-Jan deed niet zo heel veel voor die partij onder. Weliswaar waren de games minder spannend, maar na vier games stond het ook gewoon 2 - 2. In de beslissende 5e game was Gert-Jan net wat slagvaardiger: 8 - 11. Simon vond daarna geen antwoord op het spel van Jan, ook al heeft hij al vaker tegen hem gespeeld. Wat hij ook probeerde, Jan had een beter antwoord paraat. Simon verloor dan ook kansloos in drie games. Zo stond het dus plotseling 3 - 4 en had Bosman/Wezep 3 nog steeds kansen om zich te handhaven.
De achtste partij - die tussen Robin en Gert-Jan - stond weer garant voor spanning. Via 0 - 1, 2 - 1 en 2 - 2 moest de 5e game de beslissing brengen. Uiteindelijk bleek Gert-Jan de gelukkigste na 9 - 11. Het was toen de beurt aan Simon en Bert. En ook dat werd een boeiende partij. De backhand van Simon was weer eens doorslaggevend. Beiden speelden sterk, maar Simon kwam op een 2 - 0 voorsprong en dat speelt net iets gemakkelijker. Je kunt dan meer ‘forceren’. Bert sleepte de 3e game er met 11 - 13 uit, maar de 4e game ging met dezelfde cijfers naar Simon waardoor de tussenstand op 4 - 5 kwam en Bosman/Wezep 3 officieel gedegradeerd was. In de laatste partij van de avond moest Sebastian het antwoord schuldig blijven op het spel van Jan. Je moet een aantal keren tegen hem hebben gespeeld om zijn spel te kunnen doorgronden. Sebastian heeft nog niet zo vaak tegen Jan gespeeld en doorgrondde diens spel niet; integendeel ‘hij zakte door de grond’.
Zo verloor team 5 de laatste thuiswedstrijd met 4 - 6 van een sterk Bosman/Wezep 3. Het is een dooddoener, maar het team van de Wezepers was te breed en het krachtsverschil tussen de spelers onderling was te groot. Als het vaker in de samenstelling van vanavond had gespeeld, was het op zeker niet gedegradeerd. In deze samenstelling heeft het ook niets in de 3e klasse te zoeken.
Team 5 heeft lang meegedaan om de titel, maar haakte in speelronde negen definitief af. Maar de spelers hebben door de situatie met Gerard Palland nog weer eens bevestigd gekregen dat er belangrijker zaken zijn dan tafeltennis, o.a. gezondheid.
De eindstand:
GTC 1 10 - 66 P
Vined 1 10 - 61
Kampenion 5 10 - 55
Harderwijk 1 10 - 44
Bosman/Wezep 3 10 - 44 D
DTV '84 3 10 - 30 D
Felicitaties nogmaals aan - de terechte - kampioen GTC 1.
Mijn prognose voor team 5 luidde: een 2e plaats. Mede door de situatie rond Gerard bleef team 5 daar iets bij achter.
2e klasse: De Veluwe 4 - Kampenion 6; uitslag 2 - 8
Jomar Schilder, Dick Hoekman en invaller Jan Ringenier tegen Sipko van Luttikhuizen, Esther van der Heijden en invaller Rosanne van den Esschert
Dick 3, Jan R 2, Jomar 2 en dubbel 1
Voor team 6 stond er niets meer op het spel nadat het vorige week al de titel veilig stelde in de ontmoeting met directe concurrent De Brug 5. Afgelopen week moest het op bezoek bij De Veluwe 4 dat op een haar na gedegradeerd was. Omdat bij team 6 Guido en Jackie verhinderd waren, moest worden gezocht naar een invaller en die werd gevonden in de persoon van Jan Ringenier.
Team 6 speelde over het algemeen een goede wedstrijd. Dick kwam eigenlijk niet in de problemen. Tegen Esther, van wie hij in Kampen nog verloor, speelde hij zo dwingend dat zij niet onder de druk uitkwam. Dick won ‘in straight games’. Tegen Sipko was het af en toe oppassen voor diens ongecompliceerde slagen. Dick ‘morste’ weliswaar een game, maar kwam ook nu niet of nauwelijks in de problemen. Een soortgelijk beeld gaf zijn partij tegen Rosanne te zien. Rosanne speelde met veel risico en wist daardoor keurig een game mee te pakken. Maar ook nu kwam de zege van Dick niet in gevaar. Zo bleef Dick zonder al teveel problemen ongeslagen.
Jomar had het in zijn openingspartij tegen Sipko meer dan lastig. Hij wilde uitgaan van eigen spel en dat is nu juist heel lastig tegen Sipko die een soort ‘alles of niets spelletje’ speelt. Hoe meer je tegen hem doet, hoe lastiger je het krijgt. Of je moet zoveel beter zijn dat je hem overvleugeld. Zover kwam Jomar niet, want hij verloor ‘in straight games’. Tegen Esther kwam hij met goed spel 2 - 0 voor, maar daarna werd zijn spel te open waardoor Esther profiteerde en terugkwam tot 2 - 2. In de beslissende 5e game pakte Jomar de draad weer op en die game won hij weer en daarmee ook de partij. Tegen Rosanne kwam Jomar niet in de problemen en dus won hij twee van de drie partijen.
Jan begon tegen Rosanne en had het zeker niet gemakkelijk. Vooral in de 2e game niet waarin hij op een gegeven moment met 2 - 7 achter stond. Hij kwam echter knap terug en sleepte die game er nog uit om in de 3e game niet meer in de problemen te komen. Ook tegen Sipko kon hij ‘aardig uit de voeten’. De bal op tafel houden en de juiste bal uitzoeken, als Sipko daarvoor tenminste al niet aanvallend in de fout was gegaan. In de 3e game wilde Jan teveel; hij wilde zo snel mogelijk het punt maken en dan ga je tegen Sipko - met de beperkte aanvallende mogelijkheden die Jan heeft - de bietenbrug op. In de 4e game ging Jan weer ‘terug in zijn hok’ en lokte hij Sipko daar juist uit. Jan won in vier games. Tegen Esther waren de verschillen klein, maar het was telkens Esther die in de finale van de game het koelbloedigst of het slagvaardigst was. Zij won in drie games.
In het dubbel toonden Dick en Jomar zich te sterk voor Esther en Sipko.
Zo won team 6 de laatste wedstrijd van het seizoen met 2 - 8 bij De Veluwe 4 en sloot het de competitie in stijl af.
De eindstand:
Kampenion 6 10 - 70 P
Wijk 16 1 10 - 56
Batfighters 1 10 - 51
De Brug 5 10 - 48
De Veluwe 4 10 - 39 D
Trias 5 10 - 36 D
Mijn prognose voor team 6 luidde: een 2e plaats. Ik had niet verwacht dat (vooral) Jomar het zo goed zou doen in de 2e klasse. De routiniers Dick en Jackie verloren heel weinig en dan is het als team(genoten) uiteraard wat gemakkelijker spelen. Guido bleef - mede door blessureproblemen - wat achter. Ach en in dit soort gevallen vind ik het uiteraard niet erg om ongelijk te krijgen.
2e klasse: TT Zwolle 6 - Kampenion 7; uitslag 5 - 5
Rick Bolks, Sietse Wagteveld en invaller Gert Lok tegen Rienk Taborski, Jos van der meer en Marcel Vergonet
Rick 2, Sietse 2 en dubbel 1; Gert 0
Team 7 was na speelronde 9 zeker van degradatie. Sterker nog, zelfs de laatste plaats stond vast. Toch kunnen de spelers - het klinkt misschien gek - terugkijken op een vrij aardig seizoen. Als je nagaat dat Rick en Sietse pas enkele seizoenen geleden het batje weer hebben opgepakt na jaren niet te hebben gespeeld en dat ook Marijke nog maar kort geleden haar rentree maakte, dan kan mijn conclusie niet anders luiden. Handhaving zat er dit seizoen niet in, maar de spelers zijn wel tot een acceptabel percentage en niveau gekomen. Afgelopen vrijdag ging team 7 op bezoek bij TT Zwolle 6 dat plaats vijf bezette en met de wedstrijd tegen de nummer laatst voor de boeg nog hoopte nummer vier Heino 4 voorbij te streven.
Team 7 wilde - ondanks dat het met invaller Gert (4e klasse) speelde - uiteraard zijn sportieve plicht vervullen. Na het dubbel was er (nog) balans tussen beide teams. In de openingspartij moest Rick zijn meerdere erkennen in de jonge Rienk die heel aanvallend is ingesteld. Rick had geen kans en verloor in drie games. Sietse kwam daarna tegen Jos nauwelijks in de problemen. Weliswaar moest hij de 3e game aan Jos laten, maar in de 4e game was Sietse weer bij de les: 6 - 11. Gert was vervolgens in de 1e game tegen Marcel kansloos, maar hij herstelde zich daarna goed. Dat leidde weliswaar niet tot gamewinst, maar wel tot twee nipt verloren games.
In het dubbel - toch niet de favoriete partij van team 7 - boekten Rick en Sietse een verrassende zege op Rienk en Marcel. Dat kwam vooral door de prima start, want zij wonnen de 1e en 2e game met ruim verschil. De gastheren kwamen daarna knap terug tot 2 - 2, maar in de beslissende game namen Rick en Sietse alsnog afstand: 6 - 11.
Drie partijen later stond het zelfs 3 - 4. Rick toonde zich in vier games sterker dan Jos, waarna Gert in de 1e game tegen de sterke Rienk sneu weg kwam na 18 - 16. Daarna bleek Rienk duidelijk te sterk. Sietse stond hierna tegen Marcel geen game af. Hij won de 1e ruim en de 2e en 3e met klein verschil.
Van de laatste drie partijen wist team 7 er nog één te winnen. Eerst verloor Gert in vier games van Jos, een nederlaag met perspectief. Daarna was Rick in vijf games net wat sterker dan Marcel. Na vier games stond het 2 - 2, maar in de beslissende 5e game nam Rick aftand: 4 - 11. In de laatste partij van de avond ondervond ook Sietse de kracht van Rienk. Hij verloor in drie games en had alleen in de 2e (12 - 10) winstkansen.
Zo kwam team 7 knap tot een puntendeling in Zwolle en die uitslag zal in Heino met gejuich begroet zijn. TT Zwolle 6 degradeerde daardoor namelijk officieel uit de 2e klasse en dat met een puntentotaal van 48 in een sterke poule! Dat mag je wrang noemen.
De eindstand:
DTV '84 2 10 - 59 P
Smash '70 (H) 4 10 - 57
NTC Leogang 2 10 - 51
Heino 4 10 - 49
TT Zwolle 6 10 - 48 D
Kampenion 7 10 - 36 D
Felicitaties aan de spelers van DTV ’84 2 dat in deze sterke en spannende poule uiteindelijk de meeste punten behaalde. Het feit dat het nog geen 6 punten per wedstrijd behaalde, geeft ook aan hoe sterk de poule was. overigens wist team 7 DTV ’84 2 heel knap 9 punten afhandig te maken.
Mijn prognose voor team 7 luidde: een 6e plaats. Soms haat ik het om gelijk te krijgen. Niettemin vind ik een puntentotaal van 36 in deze samenstelling (zie mijn inleiding bij dit team) een keurige prestatie.
2e klasse: Kampenion 8 - De Spinners 1; uitslag 3 - 7
Jan Ringenier, Djengis van Nek en Roelard Bos tegen Johan Hanekamp, Peter Leurink en Wilfred Hanekamp
Djengis 3; Jan R 0 en Roelard 0
Team 8 verzekerde zich vorige week via een 1 - 9 zege op nummer laatst Smash ’70 5 vrijwel zeker van een langer verblijf in de 2e klasse. Als het tegen nummer 2 De Spinners 1 een paar puntjes zou meesnoepen, dan was handhaving zeker. Maar team 8 wilde meer. Het wilde winnen om de nare smaak van de maximale 10 - 0 nederlaag in Emst - het speelde toen met twee invallers - wat weg te spoelen.
Een opsteker was dat vooral bekend werd dat Overa 1 tegen kampioen Warnsveld 1 ‘niet verder is gekomen’ dan een 7 - 3 nederlaag. Daarmee stond de handhaving van team 8 vooraf al definitief vast.
Het werd een bijzondere wedstrijd tussen beide teams. Jan gaf tweemaal - tegen Johan en Peter - een 2 - 0 voorsprong in games uit handen om vervolgens de partij nog te verliezen. Tegen Wilfred verloor hij in vier games. Daarbij mag niet onvermeld blijven dat Johan (linkshandig) en Wilfred (rechtshandig) beiden met anti topspin op (meestal) de backhand spelen, net als Djengis aan Kamper kant overigens. Driemaal anti topspin op één avond. Waar kom je dat nog tegen anno 2018?
Roelard had het ook al moeilijk vrijdagavond. Eerst verloor hij in drie games - waarvan twee nipt - van Wilfred. In zijn tweede partij kwam hij sneu / ongelukkig weg in de 1e en 2e game tegen Peter: 11 - 13 en 10 - 12. Overigens gaf Roelard in die 2e game een grote voorsprong prijs. De 3e game ging met ruimer verschil naar Peter. Tegen Johan was Roelard nog het best op dreef. Hij wist echter een 1 - 0 en 2 - 1 voorsprong niet vast te houden en verloor alsnog in vijf games. Dat was het ‘grote manco’ van Roelard en Jan deze avond.
Djengis was weer eens ‘op zijn Djengis’ op dreef. Onopvallend opvallend of opvallend onopvallend. Zoals wel vaker dit seizoen kwam hij in enkele games weer eens uit geslagen positie terug om die game en de partij nog te winnen. In zijn eerste partij tegen Peter ‘overleefde’ hij in de beslissende 5e game 2 wedstrijdpunten om de game en de partij nog met 12 - 10 te winnen. In zijn tweede partij tegen Johan moest Djengis ook al tweemaal de verlenging in om ‘uiteraard’ die game nog te winnen: 11 - 7, 12 - 10, 8 - 11 en 17 - 15. Ook in zijn laatste partij tegen Wilfred ging het niet over rozen, al kun je ook stellen dat hij de dorens wist te vermijden. Djengis won in vier games: 11 - 8, 11 - 9, 12 - 14 en 11 - 9. En warempel, hij verloor zowaar een game in de verlenging.
In het dubbel waren Djengis en Jan im grossen ganzen de minderen van Peter en Wilfred. Zij verloren in vier games.
Zo verloor team 8 terecht met 3 - 7 van De Spinners 1. De nederlaag viel wellicht 1 puntje te hoog uit, maar de Emster zege was verdiend. Team 8 eindigde uiteindelijk op plaats vier met een voorsprong van 7 punten op nummer voorlaatst Overa 1. De vier kunnen terugkijken op een goed seizoen.
De eindstand:
Warnsveld 1 10 - 71 P
De Spinners 1 10 - 57
Swift (D) 4 10 - 54
Kampenion 8 10 - 51
Overa 1 10 - 44 D
Smash '70 (H) 5 10 - 23 D
Felicitaties nogmaals aan Warnsveld 1 dat in de tweede competitiehelft het verschil wist te maken.
Mijn prognose voor team 8 luidde: een 6e en laatste plaats. Ondergetekende was vooraf ietwat verblind door de wat geflatteerd hogere ratings van de spelers van de (4) teams uit de Regio IJsselstreek. Verder kunnen de spelers ook terugkijken op een goed seizoen. Simone bleef daarbij wat achter, vooral omdat team 8 niet heel veel spelers tegenkwam met een open speltype. Daardoor sloeg zij zich nog wel eens stuk. Maar het niveau heeft zij op zich wel.
3e klasse: Kampenion 9 - Smash ’70 6; uitslag 3 - 7
Jan de Vries, Bertil Oving en Jarno van den Heuvel tegen Simon van Halm, Wim van Selling en Auke van Selling
Bertil 1, Jan de V 1 en Jarno 1
Team 9 staat al het hele seizoen bij de onderste twee teams. Degradatie leek lang tijd onafwendbaar. Niet dat de situatie nu zo heel veel is verbeterd, maar team 9 had nog een kansje om zich te handhaven. Daarvoor was wel een Houdini-act nodig. Het moest dan zelf winnen van concurrent Smash ’70 6 en ook nog eens 4 punten meer halen dan Heino 6 dat de ‘veilige’ 4e plaats bezette. Een heel moeilijke - maar dus geen onmogelijke - opgave.
Maar zie, ‘Heino 6 werkte keurig mee’ aan deel 1 van het scenario. Dat verloor namelijk met 9 - 1 bij het lastig te bespelen Vined 2. Dat betekende dat team 9 aan 5 punten genoeg had om zich te handhaven. Het was afwachten of Smash ’60 6 zou meewerken aan deel 2 van het scenario.
Voor tegenstander Smash ’70 6 gold overigens vrijwel hetzelfde als voor team 9, zij het dat de Hattemers 6 punten nodig hadden om zich te handhaven. Een puntje meer dan team 9.
Met die wetenschap begonnen de zes spelers aan de wedstrijd. En wat voor een wedstrijd. Ik heb zelden een wedstrijd met minder krachtsverschil - en dus heel veel spanning - gezien als in de eerste vijf partijen van Kampenion 9 - Smash ’70 6. Na de eerste vijf partijen - die alle over de volle vijf games gingen - stond het 2 - 3. De beslissende 5e games eindigden respectievelijk in 9 - 11, 11 - 8, 11 - 8, 11 - 13 en 10 - 12 !!!
Daarna was er duidelijk minder spanning. Jan was vrijwel kansloos tegen Auke en verloor ‘in straight games’. Zo stond het 2 - 4 en waren de gasten in het voordeel. Zij hadden nog 2 punten nodig, waar team 5 drie van de vier partijen moest winnen om zich te handhaven.
In de zevende partij was Jarno twee games vrijwel gelijkwaardig aan routinier Wim, maar het stond toen wel 0 - 2 na 9 - 11 en 11 - 13. In de 3e game nam Wim meer afstand: 5 - 11. Zo stond het 2 - 5 en was het lot van team 9 bijna bezegeld.
Het was toen de beurt aan Bertil en Auke. En die partij sloot weer helemaal aan bij de geest van de eerste vijf partijen. Na 11 - 8, 9 - 11, 11 - 7 en 7 - 11 moest er weer een 5e game aan te pas komen. Uiteindelijk bleek Auke na 10 - 12 de gelukkigste. Hij bezorgde zijn team daarmee handhaving en team 9 degradatie.
Er moesten nog twee partijen worden gespeeld en die werden ‘keurig’ verdeeld. Jarno moest in drie games zijn meerdere erkennen in mr. forehand Simon. Jan en Wim sloten de wedstrijd in stijl af. Inderdaad, er moest een 5e game de beslissing brengen na 7 - 11, 11 - 8, 12 - 10 en 13 - 15. In die beslissende game wist Jan het verschil te maken: 11 - 3.
Zo verloor team 9 met 3 - 7 van Smash ’70 6. De gevolgen van die uitslag heb ik hiervoor al aangegeven. Beide teams kwamen in een heel sterke poule van de 3e klasse uit. Het feit dat tegenstander Smash ’70 6 - degradant uit de 2e klasse en ongewijzigd acterend - t/m de 7e partij van de laatste wedstrijd in degradatiegevaar was, zegt wat dat betreft genoeg. De spelers van team 9 ‘moeten uithuilen en - normaal gesproken - opnieuw beginnen in de 4e klasse’.
De eindstand:
Emmeloord 1 10 - 73 P
Dronten '74 2 10 - 65
Vined 2 10 - 51
Smash '70 (H) 6 10 - 39
Heino 6 10 - 37 D
Kampenion 9 10 - 35 D
Felicitaties aan Emmeloord 1 met de behaalde titel!
Mijn prognose voor team 9 luidde: een 5e plaats. Het werd dus zelfs nog een plaats minder.
4e klasse: Bosman/Wezep 4 - Kampenion 10; uitslag 5 - 5
Martijn Haanappel, Jannick van den Broek en Ernst van den Broek tegen André Plette, Gertjan van Diepen en Lianne Puttenstein
Ernst 2, Jannick 2 en Martijn 1
Team 10 speelt - ik gaf het vaker aan - in een bijzondere poule. Na acht speelrondes konden vier teams - waaronder team 10 - nog kampioen worden. Vorige week versloeg het weliswaar concurrent NTC Leogang 4 (6 - 4), maar het zag Harderwijk 3 verder uitlopen. Gek genoeg speelde team 10 zich vorige week ook pas definitief in veiligheid. Harderwijk 3 kan de titel nu nauwelijks nog ontlopen, mede omdat team 10 op bezoek gaat bij Bosman/Wezep 4 dat tweede staat.
In de ‘knotsgekke’ poule van team 10 denk je na de negende speelronde wel zo ongeveer alles hebben meegemaakt. Maar daar dachten de spelers van Bosman/Wezep 4 en team 10 anders over. Zelden zal een wedstrijd in tafeltennis een vreemder scoreverloop hebben gehad dan deze.
Na het dubbel stond team 10 op een 4 - 0 achterstand. Martijn kwam in de openingspartij tegen Andre driemaal net tekort en verloor dus in drie games waarin de verschillen klein waren. Jannick kwam daarna tegen Gertjan knap van een 2 - 0 achterstand in games terug tot 2 - 2, maar zag de beslissende 5e met 9 - 11 naar Gertjan gaan. Ernst was daarna vrijwel gelijkwaardig aan tegenstander Lianne, maar verloor niettemin nipt ‘in straight games’.
In het dubbel moesten Ernst en Martijn in vier games hun meerdere erkennen in het duo André en Gertjan.
Toen Martijn daarna in drie games van Gertjan verloor, leek team 10 deze avond tegen een zeperd op te lopen. En dat terwijl Bosman/Wezep 4 wellicht nog in de titel ging geloven.
In de zesde partij waren Ernst en André verantwoordelijk voor een thriller. Na 8 - 11, 11 - 9, 12 - 10 en 8 - 11 moest een 5e game de beslissing brengen. Daarin bleek Ernst de gelukkigste na 10 - 12. Jannick was daarna in drie games net wat sterker of slagvaardiger dan Lianne: 8 - 11, 9 - 11 en 8 - 11. Zo stond het dus 5 - 2.
In de achtste partij boekte Ernst een verrassend eenvoudige zege op Gertjan. Hij won ‘kinderlijk eenvoudig’ met 7 - 11, 3 - 11 en 4 - 11. Martijn leek vervolgens tegen Lianne op zijn derde nederlaag af te stevenen na 11 - 3 en 11 - 4. Wat er daarna veranderde, weet ik niet. Maar feit was dat Martijn drie games op rij won: 3 - 11, 9 - 11 en 6 - 11. In de laatste partij legde Jannick het laatste stukje van de puzzel met de titel ‘huzarenstukje’. Hij bleef tegenstander André in drie spannende games nipt de baas.
Ongelooflijk toch? Bosman/Wezep 4 en Kampenion 10 delen uiteindelijk met 5 - 5 de punten na een 5 - 0 tussenstand. Complimenten aan en respect voor Ernst, Jannick en Martijn. Gedrieën kunnen zij terugkijken op een enerverend, bijzonder en heel leerzaam seizoen. Ik denk dat zij in één competitie meer dingen hebben meegemaakt dan een ander in vijf seizoenen.
De eindstand:
Harderwijk 3 10 - 64 P
NTC Leogang 4 10 - 61
Bosman/Wezep 4 10 - 57
Kampenion 10 10 - 55
Emmeloord 2 10 - 40 D
TT Zwolle 10 10 - 23 D
Felicitaties aan Harderwijk 3 dat (inderdaad) beslag wist te leggen op de titel.
Mijn prognose voor team 10 luidde: een 4e plaats. Daar hebben de drie Musketiers zich prima aan gehouden.
5e klasse: Kampenion 11 - Wijhe 3; uitslag 6 - 4
Gerard Wessels, Henny Boxman en Alice Ringenier tegen Harrie Geerligs, Jan Sanders en Gerrit Oosterink
Alice 3, Gerard W 2 en Henny 1
Voor team 11 stond er niet meer op het spel dan de eer. Het heeft vrijwel het hele seizoen op plaats twee gestaan en het was ook al duidelijk dat het op die plaats zou eindigen. Tegenstander Wijhe 3 kon de punten nog goed gebruiken.
Het werd een spannende wedstrijd tussen beide teams met een verrassende hoofdrol voor Alice die - volgens haar - al vermoeid aan de wedstrijd begon. Na het dubbel stond het 2 - 2. Gerard verloor de openingspartij van Harrie. Hij won nog wel de 1e game, maar de drie games erna waren voor Harrie. Henny bracht zijn team weer langszij door tegenstander Jan niet of nauwelijks kans te geven. Alice nam daarna gedecideerd een 2 - 0 voorsprong tegen Gerrit, maar die antwoordde nog overtuigender en won de 3e en 4e game met ruim verschil. In de beslissende 5e game was het echter Alice die verrassend over de langste adem bleek te beschikken.
In het dubbel boden Alice en Gerard goed partij aan Harrie en Jan, maar zij kwamen niet verder dan winst in de 2e game. Omdat de 1e, 3e en 4e game naar de bezoekers gingen, brachten zij de stand op 2 - 2.
Na het dubbel kwam Henny tegen Harrie knap van een 0 - 2 achterstand terug tot 2 - 2. Dit had kennelijk de nodige kracht gekost, want in de beslissende game toonde Harrie zich weer de sterkste. Gerard en Gerrit speelden vervolgens een heel wisselvallige partij tegen elkaar. Wat te zeggen van de gamestanden 2 - 11, 11 - 2, 4 - 11 en 11 - 9? In de beslissende game was Gerard net iets slagvaardiger: 11 - 8. Alice rekende hierna in drie games - waarvan twee nipt - af met Jan. Doe maar net of je thuis bent … Zo stond het 4 - 3 voor team 11.
In de achtste partij kon Henny het niet bolwerken tegen Gerrit. De verschillen waren weliswaar niet groot, maar het was Gerrit die in vier games won. Alice sleepte daarna tegen Harrie zowel de 1e (14 - 12) als de 2e game (12 - 10) op de wenkbrauwen uit. Daar moest zij in de 3e game even van bijkomen, of wellicht dat Harrie een tandje bijzette. Feit is dat die game met 5 - 11 naar Harrie ging. Maar Alice herstelde zich toen heel knap en won de 4e game verrassend (ruim) met 11 - 5. Zo bleef Alice deze avond heel knap ongeslagen. Tip: begin vaker vermoeid aan de wedstrijd! In de laatste partij van de avond wist Gerard tegenstander Jan in vier games te verslaan.
Zo vervulde team 11 zijn sportieve plicht door Wijhe 3 met 6 - 4 te verslaan en dat terwijl kopman (100%) Jeroen nog niet eens mee deed. Dat is netjes. Opvallend was het dus dat Alice dinsdagavond de ‘Jeroenrol’ met verve vervulde.
De eindstand:
Heino 9 10 - 76 P
Kampenion 11 10 - 63
Smash '70 (H) 9 10 - 48
Hoonhorst 2 10 - 41
Wijhe 3 10 - 36 D
Wham 2 10 - 36 D
Felicitaties nogmaals aan Heino 9 dat de terechte kampioen is.
Mijn prognose voor team 11 luidde: een 2e plaats. En ook dit bleek een juiste inschatting.
De najaarscompetitie 2018 leverde Kampenion met de team 2 en 6 dus twee titels op. Drie teams (1, 7 en 9) zijn op een degradatieplaats geëindigd. Het klinkt misschien gek, maar eigenlijk valt dat aantal mee als je nagaat dat het afgelopen liefst zes teams kampioen werden en op een hoger niveau gingen spelen.
Dan nog even een blik op de prognoses die ik voorafgaand aan de competitie heb gedaan. Van de elf prognoses had ik het 6x bij het juiste eind. Dat is geen slechte score al ‘schrijf’ ik het zelf.
De seniorencompetitie zit er weer op. We kunnen ons nu weer bezig houden met de voorbereidingen op het nieuwe seizoen, te beginnen met de teamindeling. Gelet op de inventarisatie van de mededelingen en wensen van de huidige competitiespelers wordt dat - voorzichtig geformuleerd - een forse uitdaging!
Ik bedank een ieder voor de belangstelling voor mijn bijdrages in dit seizoen. Op dit moment weet ik nog niet of die een vervolg gaan krijgen. Ik vind dat de betrokkenheid bij de vereniging minder en minder wordt en dat is niet bevorderlijk voor mijn motivatie. Misschien is het goed - al is het alleen voor mijzelf - dat ik ook enkele tandjes terugschakel, zowel hier op de website als op zaterdagmiddag in de zaal.
Met sportieve groet,
Jan Ringenier,
wss Kampenion