Net als in de afgelopen jaren stond ook in 2009 de trip naar Pápa op het programma. Op donderdagavond 11 juni jl. even na 22.00 uur vertrok vanaf de parkeerplaats tegenover de polikliniek een sportdelegatie van zo n 40 personen naar de Hongaarse partnerstad van Kampen en daaronder waren negen Kampenionners. De heen- en terugreis was dit jaar erg lang, maar het verblijf in Pápa vergoedde veel, zo niet alles.
Namens Kampenion waren de volgende spelers van de partij: Anja Ringenier, Niels Alberts, Jordy ten Have, Ivan Hollander en Gertjan Wessels. Als begeleiders / toerist waren aanwezig: Martijn Haanappel, Ralph Trip en ondergetekende. En tenslotte - maar niet in de laatste plaats - was Gerard Wessels aanwezig als één van de twee delegatieleiders; de andere was Gert Nijkamp namens de werkgroep Kampen - Pápa.
In tegenstelling tot voorgaande jaren reisden we nu met slechts één chauffeur die nabij Nürnberg werd afgelost door een collega. Grootste nadeel ten opzichte van het reizen met twee chauffeurs is dat je minder snel opschiet, omdat een collega het niet kan overnemen als de chauffeur moet rusten. De reis duurde dan ook een paar uren langer, omdat er vaker en langer moest worden gestopt voor een break. Duurde die reis meestal zo'n 16 uren, ditmaal zaten we 19 uren in de bus. Dat neemt niet weg dat de beslissing om met één chauffeur te reizen, begrijpelijk is. Dit scheelt namelijk enige euro's. En we willen natuurlijk met elkaar de eigen bijdrage zo laag mogelijk houden.
Pas op vrijdagmiddag tegen vijven kwamen we in Pápa aan. Een half uurtje later waren Gerard Wessels en ondergetekende aanwezig bij de technische bespreking, zeg maar de voorbespreking op de sportwedstrijden. Dat betekende het weerzien met vader en dochter Dudás. Vader die jaarlijks tekent voor de organisatie van het tafeltennistoernooi en dochter Eszter die bij de bespreking als tolk fungeert. Zij spreekt namelijk naast Hongaars prima Duits en goed Nederlands (!). Nu wil zij zich wat gaan toeleggen op het Engels. Het is dan ook weinig verrassend dat Eszter graag tolk wil worden.
Vrij kort na de bespreking volgde de officiële opening (van het festival) op het grote plein van Pápa. Gert Nijkamp - de andere delegatieleider - deed namens de Kamper afvaardiging het woord. En net als de andere woordvoerders kreeg Gert een staande ovatie; ik weet hoe dat voelt, want ik heb ook een keer het woord mogen voeren. De rest van de avond was een ieder vrij om te doen en laten wat hij/zij wilde. Alhoewel, de delegatieleiders werden verwacht bij het officiële gedeelte dat in het stadhuis plaatsvond. Gert en Gerard waren daarbij aanwezig. De anderen 'aten en dronken wat en deden een plas'.
Op zaterdag (Szombat) 13 juni werd de Mini-Olympiade even na 9.00 uur officieel geopend in de sporthal nabij het zwembad. Helaas waren de toespraken - die werden omlijst met optredens van een aantal dansers - moeilijk te verstaan. Niet zozeer omdat zij in het Hongaars werden gehouden, maar vooral omdat de vertaler via de microfoon moeilijk te volgen was. De apparatuur was niet helemaal goed afgesteld.
Na de officiële opening gingen de meeste sporters naar de plaatsen waar hun wedstrijden plaatsvonden. Voor ons, tafeltennissers, was dat nog niet het geval, omdat het tafeltennistoernooi pas om 14.00 uur zou beginnen. Wel konden de spelers vanaf 10.00 uur - maar in overleg met vader en dochter Dudás werd gekozen voor 11.00 uur - een balletje slaan. Hier maakten de vijf spelers dankbaar gebruik van. En ook Ralph en ondergetekende sloegen nog een balletje. Ditmaal niet tegen 'Fedli Hupovacs', maar tegen de broer van Eszter die ook tafeltennist. Voor zover ik mij kan herinneren heb ik deze morgen mijn eerste internationale wedstrijd gewonnen. Ik stop even met typen, zodat een ieder kan applaudisseren. Jammer was het overigens dat ik daarna door ene Ralph Trip weer hardhandig met beide benen op Hongaarse bodem werd gezet.
Om 14.00 uur was het dan zover, het tafeltennistoernooi begon. Al snel bleek dat het toernooi (helaas) niet aan kwaliteit had gewonnen ten opzichte van vorig jaar. Niet dat de organisatie daar iets aan kon doen, want in Hongarije werd op deze zaterdag het schooljaar afgesloten. Alleen in Pápa werd dit - vanwege het 
festival en de Mini-Olympiade - een weekje uitgesteld. Jammer, maar helaas. Het toernooi vertoonde grote parallellen met dat van vorig jaar. De Kamper speler die vanwege de leeftijd afscheid nam - dit jaar Jordy ten Have en vorig jaar Ton Ringenier - plaatste zich probleemloos voor de halve finale en trof daarin - net als vorig jaar - teamgenoot Gertjan Wessels. In een prachtige wedstrijd met wisselende kansen was het Jordy die uiteindelijk met 3 - 2 aan het langste eind trok. Hij speelde net wat dwingender dan Gertjan en won daarom verdiend. Jordy speelde met nieuw materiaal en dat kwam zijn spel duidelijk ten goede. Dat lijkt me iets om te onthouden, Jordy. In de andere halve finale versloeg Ivan Hollander een 10-jarig talentje uit Slowakije wiens naam mij is ontschoten. Alhoewel ontschoten, ik heb geen flauw idee hoe die beste jongen heet. Hoewel dat mannetje liet zien een meer dan aardig balletje te kunnen slaan, won Ivan in 'straight sets' waarmee hij zich ook voor de finale plaatste. De finale bracht niet wat de Kamper delegatie - en zeker Ivan - ervan had verwacht. Ivan wist niet zijn niveau te halen, maar het kan natuurlijk ook heel goed zijn dat dit de verdienste van Jordy was. Ik wil het daar op houden. Jordy was namelijk deze zaterdag heel sterk op dreef. Hoe dan ook, Jordy won de finale met 3 - 0 waardoor hij - weer net als Ton vorig jaar - het toernooi op zijn naam schreef. En net als vorig jaar eindigde Ivan als tweede en werd Gertjan dus (gedeeld) derde.
Niels Alberts werd op onderling resultaat uitgeschakeld voor het hoofdtoernooi. Het vreemde was dat onze Niels niet meer werd opgeroepen voor het Verliezerstoernooi. Dat kregen we eigenlijk pas in de gaten toen het al te laat was.
Bij de meisjes deed Anja Ringenier mee en ondanks weinig ritme eindigde zij keurig als derde. Een van de leukste wedstrijden - al denkt Anja hier duidelijk anders over - was die tegen een meisje die twee koppen kleiner was. Dat meisje serveerde zo kort dat Anja zich in allerlei bochten moest wringen om bij de bal te kunnen. En regelmatig lukte dat niet. Het gezicht van Anja vertoonde dan trekken van het Nederlandse weer. Maar uiteindelijk bleek Anja toch de sterkste toen zij 'even aanzette'.
Parallel aan dit toernooi kwamen zij die voor 1 januari 1994 zijn geboren, nog in actie in het toernooi voor de jongere spelers en speelsters. Namens Kampenion deden Anja en Ivan hieraan mee. Anja eindigde hier opnieuw als derde, terwijl Ivan dit toernooi heel eenvoudig op zijn naam schreef. Het was goed aan de lichaamstaal van Ivan te zien dat hij er eigenlijk niet zo veel zin meer in had na de verloren 'grote' finale tegen Jordy. Maar ook zonder grote inspanning won hij zijn drie partijen met 3 - 0.
De prijs voor de beste buitenlandse speler ging bij de meisjes naar Anja en bij de jongens (uiteraard) naar Jordy. Om de Nederlandse overmacht van de laatste jaren te accentueren, had de organisatie besloten om dit jaar ook een prijs voor de beste Hongaarse speler en speelster te vergeven. Een ding is zeker, die zullen wij nooit winnen.
Daarmee verliep het tafeltennistoernooi voor Kampenion heel succesvol, maar de eerlijkheid gebiedt te zeggen dat het toernooi niet al te sterk bezet was. De organisatie deelde desgevraagd mee haar best te doen volgend jaar een sterker deelnemersveld bij elkaar te zoeken, al is zij daarbij natuurlijk afhankelijk van de toezeggingen van de genodigden. Leuk was wel dat vader Dudás de nog aanwezige Hongaren en Slowaken opriep de Nederlanders volgend jaar te verslaan. We zijn gewaarschuwd. En volgens een goed Nederlands spreekwoord tel je dan voor twee, oftewel kettö. Komt me dat tot tien tellen in het Hongaars toch nog van pas (zie hierna).
Leuk om te vermelden is nog dat dochter Eszter de hele middag aanwezig was om de taalbarrière te slechten. Vader Dudás spreekt namelijk nauwelijks een woordje over de grens en ik kom in het Hongaars niet veel verder dan de dagen van de week en het tellen tot tien. Maar daar heb je zelfs in het tafeltennis al niet genoeg aan. Ik bedank hier nogmaals vader Dudás, dochter Eszter en 'Fedli Hupovacs' voor de organisatie van het tafeltennistoernooi.
's Avonds werd de binnenstad van Pápa uiteraard 'geïnspecteerd' op een manier die bij de Keuringsdienst voor Waren niet zou misstaan.
Gerard, Gert en een aantal begeleiders van de andere Kamper verenigingen bezochten 's avonds de traditionele ontmoetingsavond die ditmaal overigens niet bij de Italianen werd gehouden. Zij waren dit jaar helaas niet van de partij.
Op zondag (Vasárnap) bezocht het grootste deel van de Kamper sportdelegatie Siofok bij het Balatonmeer. Van Kampenion was alleen delegatieleider Gerard daarbij aanwezig. Ik heb van hem begrepen dat hij daar zoveel gelopen heeft dat hij het idee had dat hij de vier dagen van de Nijmeegse Vierdaagse achter elkaar had gelopen. De andere Kampenionners vermaakten zich in Pápa.
Wat ik verder nog kwijt moet, is het 'winkelgedrag' van een aantal Kampenionners. Echt ongelooflijk. Vooral Gertjan en Jordy presteerden het om in iets meer dan twee dagen zo'n zeven tot negen keer naar de supermarkt te gaan. Iets minder vaak gaan door iets meer in één keer in te slaan, kwam kennelijk niet in hen op. Ik ben één keer mee geweest en was direct 'genezen'. Ik ga nog liever winkelen met Alice. Aan de andere kant, we hebben nu misschien wel een goede reden om voor een volgend jaar subsidie aan te vragen bij de Nederlandse Vereniging voor Huisvrouwen.
Op maandag (Hétfö) 15 juni vertrok de sportdelegatie om 5.00 uur richting Kampen. Helaas zat het niet echt mee. Net in Oostenrijk kreeg de bus namelijk pech waardoor we zo'n twee uren langs de kant stonden voordat de bus door de Oostenrijkse wegenwacht was gerepareerd. Mede vanwege het reizen met één chauffeur waren we pas om 0.40 uur weer terug in Kampen. Dat was wel erg laat. Sterker nog, het was al dinsdag (Kedd). Wat dat betreft biedt het reizen met twee chauffeurs toch wel grote voordelen. Maar nogmaals, het is heel begrijpelijk dat vanwege financiële redenen voor het reizen met één chauffeur (halverwege afgewisseld door een tweede) is gekozen.
Toch overheerst ook nu weer het positieve gevoel: de trip naar Pápa was in meerdere opzichten geslaagd. Het uitkijken naar de nieuwe editie startte al weer zo ongeveer op diezelfde dinsdag 16 juni.
Ik bedank de werkgroep Pápa voor haar inzet, zodat het mogelijk werd dat 'we' ook dit jaar weer richting Pápa konden afreizen. Ook bedank ik Gert en Gerard voor hun activiteiten voor en in Pápa. Ik heb het al vaak gekscherend gezegd, maar Gerard is helemaal geknipt voor die functie. Altijd goed gemutst - eh pardon gepet - en altijd voor iedereen een vriendelijk woord. Klasse! En dit meen ik serieus. Tenslotte bedank ik de overige Kampenionners die zijn meegegaan voor hun (meestal) positieve instelling. Ondanks de leeftijdsverschillen was er vaak sprake van één groep. En dat is leuk om te zien. Op naar volgend jaar. Hopelijk gaan dan de jeugdleden ook eens mee die dit jaar zo'n 12 t/m 14 jaar zijn. De groep Pápagangers heeft namelijk dringend nieuw bloed nodig !!!
Jan Ringenier
Reacties
Kan je mij vertellen, waar de naam 'Fedli Hupovacs' vandaan komt?